கவுஜையாக பின்தொடரும் ஒருவன்

சாலையில் நடந்து செல்கிறேன்
சாலை கோணலல்ல
என் நடை கோணலாகியதா?
பின் தொடர்பவர் எவரிடமாவது
கேட்க நினைத்து
வேண்டாம்
உன் நடை நேர் என அவசரமாக
ஒரு பதில் அதுவும் அவனேதான்.
தொடர்கிறான்...

மனித கூட்டத்தின் நடுவே சென்று
என் அவனை தொலைக்க வேண்டும்
சுயத்தையும் இருப்பையும் நித்தம்
கேள்விக்குள்ளாக்குபவன்.

சிலசமயம் காணாமல் போவான்

அவனை மறந்த ஒரு காலைப்பொழுது
எதிர்பட்ட ஒருத்தியின்
ஏளனப்புன்னகையில்தான்
உரைத்தது...

கீழ் குனிந்து இழுத்து மூடினேன்.
நினைவிலிறுத்திக் கொண்டே இருக்கிறான்
நான் உன்னை விட்டு விலகுவதில்லை

சிரைக்க முனையும்போது
ப்ளேடு வாங்க மறந்த ஞாபகம்.

தலைவாரும்போது கண்ணாடியில்
தெரியும் காதுமடல் சோப்பு நுரை

காலணிக்குள் கால்நுழைக்கையில்
மனம் செய்தே நுழைக்கிறேன்
கதவு திறந்து வெளிக்கிடுகையில்
கண்சிமிட்டி நுழைகிறான்

ஏண்ணே எனக்கு மட்டும் இந்த மாதிரி???

டேய் இதெல்லாம் வயசுக்கோளாருடா
எல்லாருக்கும் வர்றதுதான் ஏதோ உனக்கும் மட்டும்
வந்துட்டா மாதிரி கவுஜ வடிக்கிறயே.

காக்கா ஒரு எடத்துல உக்காராது
மனசு ஒரு எடத்துல நிக்காது

போக போக சரியாகிடும்டா.

ம்
அப்படின்ற...