கோயி

அவன் பெயர் கோவிந்தன் பொறக்கும்போது வச்ச பேர் அது. பெத்தவங்களுக்கும்
அந்த பேர் ஞாபகம் இல்ல, ஊர்ல உள்ள மக்களுக்கும் ஞாபகம் இல்ல. எல்லாரும்
கூப்பிடறது செவிட்டூமை சிலசமயம் கோயி. ஆனா எப்படி கூப்பிட்டாலும் திரும்பி
பாக்க மாட்டான் ஏன்னா அவனுக்குதான் காதே கேக்காதே.

குள்ளகுட்டியோட மகன்னு சிலபேர் சொல்லுவாங்க, சிலபேர் குள்ளகுட்டியோட
சாபம்னு சொல்லுவாங்க. குள்ளகுட்டின்றது பரம்பரை பேர் அவன் வம்சத்துலயே
அஞ்சடிக்கு மேல எவரும் வளர்ந்ததில்லை. கோயிந்தன் மட்டும் சற்று விதிவிலக்கு
மூன்று மகன்களில் இளையமகன் தான் கோயி என்கிற கோவிந்தன். கோயி அரை
லூசாக பிறந்துவிட்டான் என்பதற்காக அவனிடன் யாரும் ஈடுபாடு காட்டவில்லை.
வீட்டில் வளர்க்கும் மாடுகளுள் ஒன்றாகவே வாழ்கிறான். என்றாவது ஒருநாள்
வீட்டிற்குள் நுழையும்போது அவன் முதுகுகில் நான்கைந்து கோடுகள் போட்டு
வெளியே அனுப்புவாள் அவனை பெற்றவள். அதற்கு பிறகு இரண்டு மூன்று
மாதத்திற்கு உள்வாசல்படியை மிதிக்கவே தயங்குவான். தழும்பு மறையும்
நேரத்தில் மறுபடி உள்ளே நுழைந்து பார்க்கவேண்டும் என்ற ஆவல் மீண்டும்
பிறக்கும். மிகுந்த சேட்டைக்காரன்.

மனிதர்கள் மிக விசித்திரமானவர்கள் மனதிற்குள் நினைப்பவை எல்லாம்
உதட்டை விட்டு வெளிவந்துவிட்டால் ஒருமணி நேரத்தில் உலகமே சுடுகாடாக
மாற வாய்ப்பு இருக்கிறது. ஆனால் கோயிந்தன் விஷயத்தில் மட்டும் எவர்
வேண்டுமானாலும் நினைத்ததை நேராக சொல்லிவிடலாம் அந்தளவுக்கு
அவனையே அறியாமல் சுதந்திரம் வழங்கி இருந்தான்.

மாவாட்டி வேலுதான் அவனுடைய நண்பன், எதிரி, ஹீரோ, வித்தை காட்டுபவன்
எல்லாமே. வயது அறுபத்தி ஐந்தை தாண்டிருக்கலாம் தேகத்தை பார்த்தால்
அப்படி தெரியாது. ஒருகாலத்தில் வீடுவீடாக மாவரைத்து பிழைத்து வந்ததால்
மாவாட்டி என்ற பெயர் நிலைத்து விட்டது. கடந்த வருடம் சோத்துக்கு
செத்த ஒரு வீட்டில் இருந்து பதினெட்டு வயது குமரியை கல்யாணம் செய்து
வந்திருந்தார். கிழவனுக்கு முப்பது நாப்பது ஆடுகள் தேறும். மாசாமாசம்
குருவிக்கடை பாய் கொடுக்கும் ஆட்டுப்பணத்தை கட்டிலுக்கு அடியில் மறைத்து
வைத்திருப்பதாக ஊரெல்லாம் பேச்சு. அவருடைய ஒரே கவலை புதிய
மனைவியை கர்ப்பமாக்க முடியவில்லை என்பதுதான்.

பதினைந்து வருடமாக கோயியுடன் ஒரே ஏரிக்கரையில் மாடு மேய்ப்பதால்
சைகை மொழி நன்கு பரிச்சயமாகி இருந்தது. கோயியுடன் சைகை மொழியால்
பேசும் ஒரே ஜீவன் என்பதால் கோயிக்கும் கிழவன் மீது ஏகப்பட்ட பாசம்.

காலையில் பள்ளி செல்லும் பையன்களுக்கு எதிர்வரிசையில் மாடுகளை ஓட்டிக்
கொண்டு ஏரிக்கரைக்கு செல்வது தினப்படி வழக்கம். ஏறுக்கு மாறாக அவன்
சட்டை பொத்தான்கள், வாய் சற்று இடது பக்க இழுத்து விட்டது போல் இருக்கும்
அதனால் வாயை சரிவர இழுத்து மூடுவதில் சிக்கல் இருப்பதால் வழியும் எச்சில்
இடது பக்க சட்டைப்பைக்குள் நேராக இறங்கும் அதனால் எல்லா சட்டையிலும் நீக்க
முடியாத கரை ஒன்று இருக்கும் அதிலிருந்து ஊத்தநாத்தம் வருவதாக மாவாட்டி
அடிக்கடி குறைபட்டுக்கொள்வார். அவனின் கால்சட்டையின் பின்புற ஓட்டையில்
சிறுவர்கள் லட்டர் போட்டு விளையாடுவார்கள்.

பதிலுக்கு இவன் மாடுவிரட்டும் குச்சியால் எவனையாவது அடிக்க கூட்டத்தில்
ஒருவன் மாட்டை எதிர்த்திசைக்கு விரட்டி விடுவான் இதனால் நிலைகுலைந்து
போகும் திரும்ப மாடுகளை ஒன்றிணைத்து மேட்டுத்தெருவை கடக்கும்வரை
அல்லல்தான். ஒருவகையில் இந்த அல்லல் அவனுக்கு பிடித்திருந்தது. ஆனால்
ஞாயிற்றுக் கிழமைகளில்தான் அவனை சீண்ட எவருமே இல்லை.

மேட்டுத்தெருவை கடந்துவிட்டால் அவன் உற்சாகம் இருமடங்கை எட்டும்
ஏனென்றால் அங்குதான் மாட்டுக்கூட்டத்தோடு மாவாட்டியின் ஆட்டுக்
கூட்டமும் இணையும். என்றாவது ஒருநாள் ஏரித்தண்ணீரில் தள்ளி விட்டாலொழிய
உடல் நனைவதுதான் அவன் அறிந்து குளிப்பது இல்லையென்றால் ஒதுங்க
முடியாதபடி மழை வரும்போது குளிப்பதென்பது சாத்தியப்படலாம்.

கோயிக்கு மாவாட்டியை அடுத்து சந்தோஷம் தரும் ஒரே ஆள் மாடுகளுக்கு
லாடம் கட்டும் பெரியசாமி என்கிற பெருசுதான். மாடுகளுக்கு லாடம் கட்டும்
காட்சியும் எத்தாம் பெரிய மாடாக இருந்தாலும் சடாலென தரையில் வீழ்த்தி
கால்களுக்கு தாம்புக்கயிறால் எட்டு முடிச்சி போடுவான் பெருசு. அந்தக்
காட்சியை இமை கொட்டாமல் பார்த்து ரசிப்பான் கோயி. ஆணி எடுத்து
தருவது சுத்தியல் எடுத்து தருவது போன்ற உதவிகளை கோயி செய்ய
உதவுபவன் என்பதால் லாட வேலை இருந்தால் ஏரிக்கரையின் தெற்கு மூலையில்
இருக்கும் புளிய மரத்தடியிலிருந்து ஒரு விசில் சத்தம் பறக்கும் அதைக்கேட்டு
எங்கிருந்தாலும் அடித்து பிடித்து ஓடிவருவான் கோயி.

எந்த வகையில் உசத்தியாக இருப்பினும் எந்த வகையில் தாழ்ந்து இருப்பினும்
அவரவருக்கு ஏற்ற சந்தோஷங்களும் துக்கங்களும் இவ்வுலகில் நிறைந்து
இருக்கின்றன. ஆனால் அதை தேடிக்கண்டுபிடிக்கத்தான் சற்று சிரமப்பட
வேண்டும். கோயி எந்த சந்தோஷத்தையும் எதிர்பார்க்க முடியாதபடி
அமைந்துவிட்டதால் இதுதான் தனக்கு சந்தோஷமளிக்க கூடிய விஷயங்கள்
என்று எண்ணியிருந்தான்.

பதினெட்டு வயதை கோயி நெருங்கி விட்டதனால் முகத்திலும் கணுக்காலில்
இருந்து தொடையின் இறுதிப்பகுதி வரையிலும் மயிர்கள் செழித்து வளரத்தொடங்கின.
அரைக்கால் டவுசர் முழுதாக மூடமுடியவில்லை. தெருப்பெண்கலின் புகாரினால்
கோயியின் அண்ணன்கள் போட்டுக்கிழித்த குழாயில் இரண்டை குள்ளகுட்டி
போடச்சொல்லி கொடுத்தார். முதல்முதலாக குழாயினை போட்டு பார்க்கும்போது
அவன் முகத்தில் வார்த்தைகளால் விவரிக்க முடியாத சந்தோஷம் நிரம்பி இருந்தது.
ஆனால் முதலிரண்டு நாட்கள் ஏன் தன்னைப்பார்த்து நாய்கள் குரைத்தன என்று
தெரியாமல் குழம்பி போய்விட்டான். அதைவிட மாவாட்டியிடமிருந்து பெற்ற
பாராட்டு அவற்றையெல்லாம் மறக்கச்செய்து விட்டது.

அன்றிலிருந்து மூன்றாவது நாள் இரவு படுத்தபடியே மூச்சை நிறுத்தியிருந்தார்
மாவாட்டி. "கிழவன் சாவு நல்ல சாவு தூங்கின மாதிரியே செத்து போயிட்டான்"
எங்க வீட்டுக்கிழம் போவேனான்னு ரெண்டு மாசமா இழுத்துகிட்டு இருக்குது"
என்று தாட்டியான பெண்ணொருத்தி எழவு வீட்டில் அளந்து கொண்டிருந்தாள்.
கவலைகளை வலுக்கட்டாயமாக முகத்தில் இருத்தி வைப்பதாக எண்ணிக்கொண்டு
மாவாட்டியின் வயதையொத்த பெருசுகள் வாசலில் அமர்ந்திருந்தார்கள்.
அவர்களின் முகம் எழவு வீடு இப்படிதான் இருக்கும் இருக்கமுடியும் என்று
சொல்லும் விதமாய் இருந்தது.

வழக்கம்போல கோயி மாடுகளை ஓட்டிக்கொண்டு மாவாட்டி வீட்டு முன் நின்றான்.
"மாவாட்டி இறந்துட்டான் இனிமேல் நீ தனியாதான் மாடுமேய்க்க போகணும்
என்று சிலர் சைகை மொழியால் புரிவிக்க படாத பாடுபட்டுக்கொண்டிருந்தனர்.
இதெல்லாம் புரியாமல் மாடுகளை தெருவிலேயே விட்டுவிட்டு இழவு வீட்டில்
உள்ளே சென்று பிணைக்கப்பட்டிருந்த மாவாட்டியின் கால் கட்டை விரல்களை
பிடித்திழுந்து என்னோடு வா என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்தான் கோயி.

அவனை இழுத்து வந்து வெளியே விட்டனர் நாலைந்து பலசாலிகள்.

"மாவாட்டி செத்துட்டாருடா கோயி" என்றார் ஒருவர்.

"மாவாட்டியே வந்து சொன்னால் நம்புவேன் என்பது அவன் மனநிலை.
அவனுக்கும் புரிகிற மாதிரி சொல்லத்தான் ஒரு ஆள் தேவையாக இருந்தது
கோயிக்கு.

"மேய்ச்சலுக்கு போகாம ஆடுகளுக்கு எலும்பு துருத்திகிட்டு தெரிய ஆரம்பிச்சிடுச்சி
நேத்தே குருவிக்கடை பாய் வந்து சத்தம் போட்டுட்டு போனான்" நாளையில
இருந்து ஆட்டை நீ பாத்துக்கோ வீட்டை நான் பாத்துக்கறேன் என்று மகளுக்கு
யோசனை கூறினாள் கிழவனின் வயதையொத்த கிழவனின் மாமியார்.

"இரண்டு மூன்று நாட்களில் கோயியுடன் ராசியாகிப்போனாள் திரும்பவும்
மேட்டுத்தெரு முகப்பில் கிழவனுக்கு பதிலாக அவரின் மனைவி காத்திருக்க
தொடங்கினாள்"

ஒரு மழைநாளின் இறுதிப்பொழுதின்போது ஊணாங்குச்சிகள் நிரம்பிய குகை
போன்ற அமைப்பினுள் கோயியை அழைத்துச்சென்றாள்.

"அன்றிலிருந்து மாராப்பு விலகிய பெண்களை அதிசயமாகவும் இமை கொட்டாமலும்
பார்க்க ஆரம்பித்தான் கோயி"