நானும் கவிஞர்தாங்க!!!

எந்த வேலைகளும் இல்லாத ஒருநாள் மாலை நேரம்.

ஆசிப் அண்ணாச்சியிடம் இருந்து போன்.

எப்படி இருக்கிங்க தம்பி அண்ணன்.

ஆஹா அண்ணாச்சி நல்லா இருக்கேங்க உங்க புண்ணியத்தில என்று சொனேன். எங்கே
இருக்கிங்க என்றேன்.

பேரணில இருக்கேன் தம்பி

என்னது துபாயில பேரணியா?!! என்ன சொல்றிங்க...

ஆமாய்யா முன்னால நூறு வண்டி பின்னால நூறு வண்டி நடுவில நானு இப்டி
போனா பேரணின்னுதான்யா சொல்லணும்.

அப்டின்னா தினமும் பேரணி காணும் தலைவர் நீங்க என்று சிரித்தேன்.

ஆமாம் துபாய்ல இருந்து ஷார்ஜா போற எல்லாருமே தினமும் பேரணி காணும்
தலைவர்கள்தான்.

இன்னிக்கு வழில பேச்சுத்துணைக்கு நீதான்யா சிக்கின. தினமும் அட்டவணை போட்டு
ஒவ்வொருத்தர்கிட்டயா பேசுவேன் இன்னிக்கு ஒன்னோட முறை என்று சொல்லி
கிட்டத்தட்ட நாப்பது நிமிடங்களுக்கு மேலாக பேசினார். இடையில் இரண்டு முறை
இணைப்பு தானாகவே துண்டித்துக்கொண்டது ஆனாலும் மனிதர் விடவேயில்லை
அடுத்த நொடியே மறுபடியும் அழைத்து பேசிக்கொண்டே இருந்தார்.

யாருடன் பேசினாலும் தனது உற்சாக நிலைக்கே கொண்டு வரும் சிறந்த
நகைச்சுவையாளர். அவ்வளவு நேரம் எப்படி பேசினேன் என்றே தெரியவில்லை.
நேரம் போனதே தெரியவில்லை அவ்வளவு உற்சாகம்.

யோவ் தம்பி போன வைய்யா விட்டா பேசிகிட்டே இருப்ப போலருக்கு. என் வீடு
வந்திடுச்சி என்று போனை வைத்துவிட்டார்.

துபாயில இருந்து ஷார்ஜாவுக்கு தினமும் போறவங்களுக்கு தெரியும் ட்ராபிக்கின் வலி.
காரை விட்டுட்டு நடந்து போனாவே அரை மணி நேரத்துல போயிடலாம் போலன்னு
தோணும். அப்படி ஒரு கொடுமையான விஷயம். அந்த நேரத்துல அவருக்கு போர் அடிக்ககூடாதுன்னு பேசினாராம். நல்லாருங்கப்பு என்று சொல்லி வைத்தேன்.

நானும் அய்யனாரும் ஒரு விழாவில் அண்ணாச்சியை சந்தித்தோம். விழாவுக்கு வந்த நண்பர்களிடம் இவர்தான் கவிஞர் தம்பி, இவர் பின்நவீனத்துவ கவிஞர் அய்யனார்
என்று கொஞ்சம் கூட சிரிக்காமல் அறிமுகம் செய்து வைத்தார். அறிமுகம் செய்து வைத்தவர்களில் ஒருவர் "நானும் கவிஞர்தாங்க" என்று கைகுலுக்கினார். எனக்கு
சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை.

ஏங்க இப்படி கவிஞர், கவிஞர்னு சொல்லி அறிமுகபடுத்தறிங்க என்றதற்கு, ஆமா
இல்லையா பின்ன? என்றார்.

கடந்த வாரம் அதிகாலை குறுஞ்செய்தியை படித்தபோது மனது கனத்துபோனது.
அதற்கு இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்புதான் ஜெஸிலா ஒரு பதிவிட்டிருந்தார். நான்
இறந்து போனால் எந்தளவுக்கு வருத்தப்படுவீர்கள் என்று கேட்டிருந்தார். விளையாட்டு
போல சொன்னேன் அஞ்சு பத்து நிமிசம் வருத்தமா இருக்குங்க அப்புறம் சரியா
போயிடும் என்று. ஆனால் அதுபோல இல்லை என்பதை உணர்ந்தேன்.

அபிஅப்பா போன் செய்து ஆசிப்பின் தொலைபேசி எண் கொடுத்தார். எந்த
தொனியில் பேசுவது என்று யோசித்து யோசித்து பார்த்து விட்டுவிட்டேன். எவ்வளவு யோசித்தும் நாடகபாணி ஆறுதல் வார்த்தைகள்தான் நினைவுக்கு வந்தன.
மட்டுமில்லாமல் நான் ஆறுதல் கூறி தேற்றும் நிலை அவருக்கல்ல என்று
நினைத்தேன்.

நல்ல பேச்சாளர், சிந்தனையாளர், நகைச்சுவை உணர்வுள்ளவர் தானாகவே இந்த
சோகத்திலிருந்து மீண்டு வருவார் என்று தெரியும்.

இரண்டு நாட்களுக்கு முன் மீண்டு(ம்) வருகிறேன் என்ற அவர் பதிவை பார்த்ததும்
மிகவும் சந்தோஷப்பட்டேன். ஆச்சரியப்படவில்லை.

*********************************************

அமீரகத்தில் இருக்கும் பதிவர்களுக்கு போரடித்தால் உடனே அய்யனாருக்கு போன்
செய்து கலாய்ப்பது வழக்கம். ரொம்ப போர் அடிக்கவே போன் செய்தேன்.

என்னய்யா சாயந்திரமாச்சின்னா கட்டிங் போடாம கைநடுங்கறதா கேள்விப்பட்டேன்
உண்மையா?

ஆமாய்யா இப்பலாம் வியாக்கிழமையாச்சுன்னா பனோரமா ராதிகாவ பாக்கலன்னா
ரத்தம் சூடாகிபோகுது.

ரொம்ப முத்திப்போச்சு சீக்கிரம் டிக்கெட்ட போட்டு நல்ல பீஸா பாத்து கல்யாணம் பண்ணிக்கறதுதான் நல்லது இல்லன்னா வேற மாதிரி ஆகிபோகும் பாத்துக்குங்க.

நாமள்லாம் ரிசர்வேஷன்பா. எவ்வளவு ஆட்டம் போட்டாலும் ஊர்ல ஒரு பீஸ்
நமக்காக ரிசர்வ் பண்ணி வச்சிருக்காங்க. தானாக முளைக்கும் கொம்புகளுக்காக
காத்திருப்பதை தவிர வேறொன்றும் இல்லை.

தம்பி ஒர் சந்தேகம் கேட்டா சொல்லுவியா?

நீ கேளு சாமி தெரிஞ்சா சொல்றேன். தெரிலன்னா லைன் சரியில்லன்னு கட் பண்றேன்,

நான் எழுதற எல்லா பதிவுகளும் பூங்காவில வந்திடுது. ஏன் தமிழ்மண நிர்வாகம்
என்னோட பதிவுகளுக்கு சிலபல டாலர்கள பரிசளிக்க கூடாது?.

தோ பார்றா... இது வேறயா நான் தமிழ்மண நிர்வாகிய பாத்தேன்னா இது குறித்து
பேசுகிறேன் என்று எஸ்கேப் ஆனேன். :-)

ஏதோ நல்லா இருந்தா சரிதான்.

**********************************************

கடந்த வாரம் அதி அற்புதமான கேள்வி ஒன்றை நம் குசும்பன் அவர்கள் கேட்டார்
(ஜெஸிலா வேண்டுகோளுக்கிணங்க குசும்பர் என்றே மரியாதையாக அழைப்போம்)
அதாவது குசும்பர் அவர்கள் கேட்ட கேள்வி "உலகிலேயே மிக விலை மதிக்க முடியாத
வைரம் எங்கே இருக்கிறதென ஸ்டேட்டஸ் மெசேஜில் கேள்வி எழுப்பி இருந்தார்.

நான் சொன்னேன். "உனக்குள்ளே வைரங்கள் இருக்கு அதை வெளியே தேடாதே" என்று.

என்ன புரிந்து கொண்டாரோ தெரியவில்லை."கருமம் புடிச்சவன்யா நீ" என்று ஓடிவிட்டார்.

**********************************************

கம்பெனியால் ஒதுக்கப்பட்ட அறையொன்றில் நானும் பங்களாதேஷை சேர்ந்த ஒரு
செக்யூரிடி ஆபிசரும் தங்கி இருக்கிறோம். ஒவ்வொரு வார வெள்ளிக்கிழமை நாளிலும்
ஏதோவொரு காரணம் சொல்லி அறையிலிருந்து எஸ்கேப் ஆகிவிடுவது வழக்கம்.

ஏனென்றால் ஒரு பியரை குடித்துவிட்டு அய்யனாருக்கும் மேலாக உளருவது அவன்
வழக்கம் அதிலிருந்து எஸ்கேப் ஆகவே வெள்ளிக்கிழமை எங்காவது வெளியில் சென்று
விடுவது வழக்கம். இந்த வாரம் எங்கு செல்லவும் விருப்பம் இல்லாததால்
அறையிலேயே இருந்தேன்.

மதிய சாப்பாட்டுக்கு முன் ஒரு பியரை குடித்து முடித்திருந்தான். (கடைசி வரை
அவ்ளோதான் குடித்திருந்தான் என்பது வேறு விஷயம்). : - )

kathir "I am very soft one beer kick me lot" என்று போதையில் உளர ஆரம்பித்தான்.
எலேய் இதுக்குதாண்டா நான் ரூம்லயே தங்குறதில்ல என்று சொல்லாமல் அவனிடம்
பேச ஆரம்பித்தேன்.

எங்க ஒரு பியர் குடு குடிச்சிதான் பாக்காலாம் எவ்வளவு போதை வருதுன்னு
பாப்போம் என்று அவனிடம் இருந்து ஒவ்வொன்றாக வாங்கி பேசிக்கொண்டே
முடித்து விட்டேன்.

பார்த்துக்கொண்டிருந்தவனுக்கு குடித்த போதையனைத்தும் இறங்கிவிட்டது.

மவனே இனிமே ஒரு பியருக்கெல்லாம் ஆட்டம் போட்டேன்னு வச்சிக்க இதுதாண்டி
நடக்கும்னு சொல்றதுக்கு முன்னாடியே ஆள் ப்ளாட் ஆயிட்டான்.

*********************************************
கடந்த வாரத்தில் தொடர்ச்சியாக பாவனா பெயரில் மெயிலும், மற்றுமொரு பதிவர்
பாவனா எனக்கு ராக்கி அனுப்புவது போலவும் மெயில் அனுப்பி இருந்தார்கள்.
அவர்களுக்கு எல்லாம் சொல்லிக்கொள்வது ஒன்றே ஒன்றுதான். உலகத்தில் யார் வேண்டுமானாலும் எனக்கு அக்கா, தங்கச்சி ஆகும் வாய்ப்பு இருக்கிறது. ஆனால்
பாவனாவுக்கு மாத்திரம் அந்த உரிமை கிடையாது என்பதனை அவர்களுக்கு
சொல்லிக்கொள்ள கடமைப்பட்டிருக்கிறேன்.

சொல்லிக்கொள்ளும்படியாக வேறொன்றும் அதிசயமாக கடந்தவாரத்தில் நிகழ்ந்து
விடவில்லை அதனால்தான் இந்த மேலதிக சேர்ப்புகள்.