அமீரக தமிழ் பண்பாட்டு கழக பொங்கல் விழா

பொங்கலை முன்னிட்டு அமீரகத்தில் நேற்று ஒரு நிகழ்ச்சிக்கு ஏற்பாடு
செய்திருந்தார்கள் தமிழ் பண்பாட்டு குழுவினர். காலையில் கபடியுடன்
தொடங்கிய தொடங்கிய இந்நிகழ்ச்சிகள் மாலை 10 மணிக்கு தூதரக
அலுவலகத்தில் நிறைவுப்பெற்றது. அதிகாலை ஏழு மணிக்கு கபடியுடன்
ஆரம்பித்தனர் அங்கே வீரர்கள் அதீத உற்சாகத்துடன் பங்கெடுத்துக் கொண்டதால் போட்டிகள் நடத்துவதில் சிரமங்கள் ஏற்பட்டு முடிவுகள் தெரிவிக்க முடியாமல் போனது. அடுத்து தமிழர்களின் வீர விளையாட்டான காளை பிடித்தல் ஆரம்பிக்கப்படும் என்று அறிவித்தார்கள் காளை கிடைக்காத காரணத்தால் அடுத்த வருடத்திற்கு கண்டிப்பாக நிறைவேற்றுவதாக விழா
குழுவினர் அறிவித்தார்கள்.

இந்த மாதிரி நிகழ்ச்சிகள் நடப்பதை அண்ணன், கவிஜைகளின் காதலன்
ஆசிப் அண்ணாச்சி உலாபேசியில் சொன்னபோது நிகழ்ச்சிகளில்
பங்கெடுத்துக் கொ(ல்லா)ள்ளாவிட்டாலும் பரவாயில்லை. எம் தமிழ் மக்களை
கண்டாலே போதும் என்று சென்றேன். எலேய் சரியா 2.30 மணிக்கு வந்துடுலே அப்பால நின்னுகிட்டுதான் பாக்கணும் சொல்லிபுட்டேன்னு
சொன்னார். நானும் வழக்கம்போல ஒரு மணிநேரம் தாமதமா போனேன்.
அவங்களும் வழக்கமா இரண்டு மணிநேரம் தாமதமாக நிகழ்ச்சிகளை
தொடங்கினார்கள். தூதரக அதிகாரி திரு. அசோகன், மற்றும் பலர்
குத்து விளக்கேற்றி தொடங்கி வைத்தனர்.

கும்பிட போன தெய்வம் குறுக்கே வந்ததம்மா என்ற அற்புதமான பாடலுடன்
கலைநிகழ்ச்சிகள் ஆரம்பமாயின. (வர்ணனையாளர் இப்படிதாங்க சொன்னாரு. அவரு குரல் கூட ஷாகுல் ஹமீது குரலை போலவே இருந்தது)ஆண்களே ஆடியதை பார்க்க வேதனையாக இருந்தது. அடுத்ததாக பட்டிமன்றம் ஆரம்பமானது மகிழ்ச்சியான வாழ்வுக்கு ஏற்றது கிராமத்து வாழ்க்கையா? நகரத்து வாழ்க்கையா? என்ற தலைப்பில் அணிக்கு நான்கு பேர் வாதிட அஷ்ரப் அலி அவர்கள் நடுவராக சிறப்பாக பேசினார். தொலைக்காட்சியில் பார்த்து சலித்து போன பட்டிமன்றங்கள் பாணியில் அனைவரும் பேசினர். நம்ம
அண்ணாச்சி களத்துல இறங்கி அதிரடியா பேசி கிரமாத்து பக்கம் தீர்ப்ப
அடிச்சே வாங்கிடுவாருன்னு எதிர்பார்ப்போடு கூட வந்த நண்பரிடம் பிட்டுகளை அள்ளி விட்டேன். ஏம்பா நீயும்தான் ஏதோ தமிழ்ல ஏதேதோ எழுதற பட்டி மன்றத்துல கலந்துக்கிடலாம்ல னு கேட்டெ வெச்சிட்டாரு. இந்தமாதிரி நிகழ்ச்சி இருக்கறதே நேத்துதாங்க தெரியும். குறிப்பு இல்லாம எப்படி பேச முடியும். (நம்மளுக்கு சன் டி.வி மலரும் மொட்டும் நிகழ்ச்சில கூட பேச முடியாதுங்கறது வேற விஷயம்)ஆனால் அண்ணாச்சி இந்த மாதிரி சிறிய தலைப்புக்கெல்லாம் வாதிட கூடாது.

அதுவுமில்லா விவாதத்துக்கே இடமில்ல கிராமத்து வாழ்க்கைதான் மகிழ்ச்சிக்கு உகந்ததுன்னு நம்மளுக்கு தெரியாதா என்ன. வழக்கம்போல
மணியடித்த பிறகும் பேச்சாளர்கள் தத்தம் ஆணித்தரமான கருத்துக்களால்
மக்களை விரட்டி அடித்துக்கொண்டிருந்தனர். அதிலயும் ஒருத்தர் மணி அடிக்கர நேரமெல்லாம் பார்த்து உரத்த குரலில் பேசி மணி சத்தம் ஒலிக்க முடியாத மாதிரி மிக சத்தமா பேசினார். (இது என்ன கயமைங்க?)அனைவரும் நன்றாக பேசினார்கள்.

அடுத்ததாக கவுஜை அரங்கம். நிகழ்ச்சிகளின் ஹைலைட்டே இதுதான் கவிப்பேரரசு வைரமுத்து பாணியில் ஆறு பேர் வெள்ளுடை அணிந்து
வெண்புகைகளின் பிண்ணனியில் இரு குழந்தைகள் கையில் விளக்கு
வைத்து இங்கும் அங்கும் நடமாட இவர்கள் அறுவரும் இடையில்
நடந்து நடந்து கவிதை பாடினார்கள். மொத்தம் நாப்பது நிமிடங்கள் கவிதைக்கு மட்டும் நான் ரசிச்சேன்னு சொன்னாலும் பக்கத்துல இருந்த
ஆளுங்க முணுமுணுக்க ஆரம்பிச்சிட்டாங்க. அனேகமா கவுஜைகளுக்கு
புது உருவமே கொடுத்து சிறப்பித்தார்கள் என்று சொன்னால் மிகையாகாது.
கவிதை யார் எழுதினாங்கன்னு தெரில ஆனா நல்லா இருந்தது.

அடுத்ததாக பாட்டு மன்றம். அண்ணாச்சி பாடப்போவதாக அறிவித்தார்கள்
முன்னரே போன் பண்ணி பிச்சிக்கிட்டியாலேன்னு கேட்டு நான் அரங்கத்தில்
இருப்பதை உறுதி செய்து கொண்டார் அண்ணாச்சி. யாரும் வேளியேற முடியாதபடி பாதுகாப்பு வேளிகள் அமைத்து தடுத்துவிட்டார்கள். பாடல் பாடுவதற்கு முன் அண்ணாச்சி அவர்கள் இடையிடையே நகைச்சுவையாக வர்ணனை கொடுத்து அசத்தினார். அதிலிருந்து ஒரு துணுக்கு வேட்டையாரு விளையாடு பாடல் ஒன்றிற்கு ஒரு கதை சொன்னார். ஒரு ஊர்ல அப்பா மவனுக்கு வேட்டையாடறது எப்படின்னு சொல்லிக்குடுத்தாராம். மவனே அந்த கொக்க நான் எப்படி சுடுறேன்னு மட்டும் பாருன்னு சொல்லிட்டு
கொக்க சுட்டாரு கொக்கு பறந்துடுச்சி. மவன் கேவலமா ஒரு லுக்கு விடறான்
எலே நீ அதிர்ஷ்டக்காரன்லே செத்த கொக்கு பறக்குது பாருன்னு சமாளிச்சாராம்
தூங்கிக்கொண்டிருந்த அரங்கமே சிரிப்பொலியால் அதிர்ந்தது. :-))

அருமையான ஒரு பாடலை இருகுரலில் பாடி அசத்தினார் ஆசிப் அண்ணன்.
வசூல் ராஜா படத்திலிருந்து கலக்கப் போவது யாரு என்ற பாடலை அவர் பாடினார். நிகழ்ச்சியை ஒருங்கிணைத்து நடத்தியதற்காகவும், நிகழ்ச்சி நடக்க போவதை ஏசியா ஏசியா நெட் மூலம்அனைவரும் அறிய செய்தமைக்காக அண்ணாச்சிக்கு நினைவு பரிசு வழங்கி கவுரவித்தனர். அண்ணாச்சி வல்லவரு, நல்லவரு, பாடகரு, பதிவரு, கவுஜைமன்னன், கவிமடத்தலைவன்
(அண்ணே போதுமாண்ணே???)

கலை நிகழ்ச்சிகள் முடிந்து அனைவரும் வெளியேறும் போது ஸ்பான்சர்கள்
ஒரு கிலோ பாசுமதி அரிசி, ஐஸ்க்ரீம், பரிசுப்பொருட்கள் கொடுத்து அசத்தினார்கள்.

வீட்டுக்கு வந்தவுடனே நண்பர்கள் கேட்டார்கள்.

எலேய் நீ ஏதோ பட்டிமன்றத்துக்கு போயிட்டு வர்றதா பேசிக்கிட்டாங்க, நீ என்னடான்னா அரிசிப்பையோட வந்து நிக்கற? னு கேட்டுப்புட்டாங்க!

அடப்பாவிகளா, முடிவே பண்ணிட்டிங்களா? இதெல்லாம் அங்க இலவசமா கொடுத்தது வாங்கிட்டு வந்தேன். இப்படி கேப்பிங்கன்னு தெரிஞ்சா வர்ற வழிலயே தானம் பண்ணீட்டு வந்துருப்பேன்.

என்ன பண்றது நல்லதுக்கு செஞ்சாலும் எடக்கா கேள்வி கேக்குறதான் பொழப்பு என்னைய மாதிரி.

ஆயிரம் குறை சொல்ல காரணங்கள் இருந்தாலும் ஒரு நிகழ்ச்சியை ஏற்பாடு செய்து நடத்துவது என்பது எளிதான காரியமில்லை. வெற்றிகரமாக நடத்தினார்கள். நீண்ட நாள்களுக்கு பின்னர் நிறைய தமிழ் முகங்கள் சந்தோஷமாக பேசிக்கொண்டிருந்ததை காணும் போது மனதுக்கு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.